ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਇਨਸਾਨ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਤੇ ਸਿਆਣਾ ਵਪਾਰੀ ਸੀ ‘ਰਤਨ ਟਾਟਾ’
ਜਦੋਂ ਭਾਰਤੀ ਅਰਬਪਤੀ ਰਤਨਜੀ ਟਾਟਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਓ ਪੇਸ਼ਕਾਰ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ:
ਸਰ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲੀ?
ਰਤਨਜੀ ਟਾਟਾ ਨੇ ਕਿਹਾ:
ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਚਾਰ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਿਆ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਮਝ ਆਇਆ।
ਪਹਿਲਾ ਪੜਾਅ ਦੌਲਤ ਅਤੇ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।
ਪਰ ਇਸ ਪੜਾਅ ‘ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਜੋ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.
ਫਿਰ ਕੀਮਤੀ ਵਸਤੂਆਂ ਅਤੇ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੜਾਅ ਆਇਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵੀ ਅਸਥਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਬਹੁਤੀ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਲੈਣ ਦਾ ਤੀਜਾ ਪੜਾਅ ਆਇਆ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਡੀਜ਼ਲ ਦੀ 95% ਸਪਲਾਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸਟੀਲ ਫੈਕਟਰੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਵੀ ਸੀ।
ਪਰ ਇੱਥੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਜਿਸ ਦੀ ਮੈਂ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਚੌਥਾ ਕਦਮ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਅਪਾਹਜ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵ੍ਹੀਲਚੇਅਰ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
ਲਗਭਗ 200 ਬੱਚੇ। ਦੋਸਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ‘ਤੇ ਮੈਂ ਝੱਟ ਵ੍ਹੀਲਚੇਅਰ ਖਰੀਦ ਲਈ।
ਪਰ ਦੋਸਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵ੍ਹੀਲਚੇਅਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦੇਵਾਂ। ਮੈਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਉੱਥੇ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਵ੍ਹੀਲ ਚੇਅਰਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ‘ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਚਮਕ ਵੇਖੀ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵ੍ਹੀਲਚੇਅਰ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ, ਇਧਰ-ਉਧਰ ਘੁੰਮਦੇ ਅਤੇ ਮਸਤੀ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ।
ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪਿਕਨਿਕ ਸਪਾਟ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਣ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਜਿੱਤ ਦਾ ਤੋਹਫਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਅਸਲੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਲੱਤ ਫੜ ਲਈ।
ਮੈਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਛੱਡਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਬੱਚੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਝੁਕ ਕੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ: ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?
ਇਸ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਵਾਬ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸਗੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤੀ ਮੇਰਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ
ਇਸ ਬੱਚੇ ਨੇ ਕਿਹਾ:
“ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਚਿਹਰਾ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਂ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਛਾਣ ਸਕਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰ ਸਕਾਂ … !!
ਸੋ ਹਉਮੈ ਛੱਡ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਰੀਏ,
ਏਥੇ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ।
ਪੱਤਰਕਾਰ ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੈਂਥ ਪਟਿਆਲਾ INDIAN TV NEWS
